Д.Исабек не жазса да қарапайым адамның жан-дүниесін ақтарып, көз алдыңа тартады. «Шиелінің қауындары» шыққанда теміржол бекетінде теңкиіп жатқан сары қауын тіл үйірсе, қаламгер өмірдің тәттісін емес, ащысын көрсетіп тұрғанын да кейін білдік. Сол сары қауын қазіргі сағынышымыз, қауындықтың орны мұнай мен уран алқабына айналып, Байқоңырдың белгісіз болашаққа жол сілтерін де автор ерте еске салып, шығарманың көркемдік шешімі удай шындыққа айналып тұр. Бұл – әдебиеттің ұлы мұраты.
Д.Исабек – 60-жылдар прозасына қарғын боп келген қаламгер. Кемелденген социализм адамдарын жеріне жеткізе суреттеп, жан-дүниесіндегі қыртыс-тыртысты үшкір қаламның ұшымен кейіпкер ғып үйіріп, әлеуметтік мәні зор образдар галереясын жасады. «Ескерткіш», «Социализм зәулімі», «Конфронтация», «Өкпек жолаушы» шығармалары қой баққан қара қазақ пен трактор жүргізіп, көңілін демдеген ауыл адамының бейнесі, олардың бойында бұғаулы қоғамға деген іштей қарсылық пен түлкі заманның саясатын түсіне алмайтын дарақылық бар. «Ел тілегі – елу миллион» деген партияның жымысқы саясатына да амалсыз мойынсұнғандар солар еді. Әуелі «Гауһартасты» кітаптан оқып, кейін кино ғып көрген оқырманның жаны қалай шырқыраса, шал мен бала – болашақ пен өткен өмір тағдыры «Дермене» арқылы қоғамда үдеріс туғызды.
Иә, Дулат Исабек қанқұйлы соғыс басталғанда әкелерін майданға аттандырып салған «жеті жетімнің» бірі болса, «Біз соғысты көрген жоқпыз» шығармасы әке көрмей өскен ұрпақтың соғысқа айтқан қарғысы дер едім.
Қош, қазақ әдебиетіне «Қарғын» боп келген дара тұлға! «Әдебиетшінің өзі, прозаның көзі, сыншының өткір сөзі бола білген Қуандық іні-досқа автордан сый болсын! Дулат Исабек. 15.02.2012.» деп қолтаңба қалдырған «Қарғын» атты кітабыңыз кітапханамның төрінде тұр. Ақыл қосқан аға, үлкен жолдағы ұстаз, әзілі жарасқан ақ көкірек замандас, сіз әдебиет әлемінің төріндесіз. Біз – Исабек әлемінен сусындап өскен ұрпақпыз. Оның әлемі өзгеше...
Қуандық ТҮМЕНБАЙ,
жазушы,
«Айбоз» ұлттық әдеби сыйлығының лауреаты
