Қоғам • Бүгін, 08:54

Ұстазға құрмет

40 рет
көрсетілді
8 мин
оқу үшін

Өзінен бұрын бізге есімі таныс-тұғын. Газет-журналдардан карикатура авторы Айдарбек Ғазизов дегенді жиі оқыр едік. Ақиқаттың ащысын жауынгер жанрмен жеткізіп жүрген ав­тордың суреттерін таңғала парақ­тайтынбыз. Ұшқыр қиял, ас­­тарлы әзіл, жинақы сурет. Таңдай қақтырмай қоймайды. Ең­­бегімен есімі елге таныс кари­катурашы жуықта ұстазы Уәш Ақаеваның құрметіне көрме өткізуді ойластырып отыр.

Ұстазға құрмет

Фото: Ерлан Омар

Сөзбен жеткізе алмағаныңды суретпен астарлап, әзілдеп жеткізу өнері біздің елде ­кенжелеп жатыр десек, ол факті­ні жоқ­қа шығара алмаспыз. Карикату­ра­шы­лар да елімізде санаулы-ақ. Со­лардың бірі, бірегейі – Күршім ауданы Теректібұлақ ауылының тумасы Айдарбек Ғазизов. Түйреп өтетін бұл сурет өнерінің қыр-сырын бала жастан меңгеріп, кейін әлемдік көрмелерде топ жарып жүрген ол зейнеткерлікке шыққанымен, шығармашылықтан қол үзген жоқ. Үнемі ізденіс үстінде.

Шығармашылық баспалдағына қайырыла бір қарасақ, суретшілік жолға түсуге ең әуелі мұрындық болған ұстазы Уәш Ақаева екен. Бірде қазақ тілі мен әдебиеттен сабақ беретін Уәш мұғалім әлемнің ғұлама суретшілері туралы сынып сағатын өткізетін болыпты. Сонда әр оқушыға тақырып етіп белгілі суретшілерді бекітіп береді де, Айдар­бекке өзің туралы айтасың деп тап­сырған. Ұстаздың мұндай сенім біл­дір­гені, кішкентай суретшінің арма­ны­на қанат бітіргендей еді. Ашық сабақта ғұ­лама суретшілермен қатар кішкентай Айдарбектің есімі аталып жа­туы ба­қыттың шыңындай көрінген. Оған дейін мектепте үнемі «Найза» деген қа­быр­ға газетін шығарып жүріп, мұға­лімдер мен оқушылардың көзіне түскен.

– 1950 жылдары қазақ баспасөзі сатирасының ауыртпалығын көтерген жалғыз суретші Николай Казанцевті білмейтіндер кемде-кем шығар. Сол жылдары ол «Ара» журналында редактор болып жұмыс істеген. Журналға шыққан Казанцевтің сурет­терін 5-сыныптан бастап жинадым. Журналды келе сала бір қарап шығып, суреттерін қиып алатынмын. Кари­катуралары екі альбом, достық әзілдері бір альбом болды ғой деймін. Мөлшермен 700-800 сурет жиналды. Жатарда карикатураларын қолшаммен қарап жататынмын, – дейді Айдарбек Ғазизов бала шағын еске алып.

Николай Казанцев Семей өңірінде туып-өскен. Кейін Айдарбек ағамыз әскерден келгеннен кейін өнерімен тәнті еткен суретшіні көргісі келіп, Алматы­ға тартқан. Карикатураларын жинақтаған альбо­мын ала барып, кішкентайынан жинаған сурет­терін көрсеткен. Сөйтсе, өз архивінде жоқ сурет­терді жас суретшінің альбомынан көріп басын шай­қапты. Казанцевтің үйінде айналдырған екі күн қонақ болып, академияны аяқтағандай қайтқанын айтып қалды әңгімесінде. Кейін ауылдағылар Қазез­дің ұлы Ка­зан­­­цевпен кездесіпті деп қуанған екен.

– Қолыма қылқаламды алғаш ал­ғанымда табиғат, портрет салып жүр­дім. Еңбек адамдарын бейнеледім. Мектепте Көкен Байдағұлов деген мық­ты суретші болды. Бірақ бізге бір-ақ жыл сабақ берді. Есімде, Көкен ағаның 24 түрлі бояу қарындашы бар деп таңданатынбыз. Сол кісі кенеп тартуды, грунт жағуды, оны кептіріп, майлы бояу­мен картина салуды үйретті, – дейді салиқалы, салмақты әңгімесін жалғап отырған Айдарбек аға.

Тың жанрды қолға алған Теректі Бұлақ тумасы шығармашылыққа мақ­сат­ты түрде кіріседі. Әрине, ә дегенде кез­дескен қиындықтар аз болмаған. Өз-өзін шыңдау үшін латыштардың, не­містердің карикатура журналдарын­ ала бастаған. Сурет салу техникасын­ түзеп-күзеп, шетелдерге жібере бас­та­ған. Көп уақыт өтпей Ресейдің, Ко­реяның, Чехияның баспасөздеріне басыла бастаған. Көрмелерге қатысу туралы ұсыныстар түскен. Түркияда өткен көрмелердің біріне қатысып, 1400 суретші арасынан он үздікке ілінген. Сөйтіп, Айдарбектің аты карикатура­ саласында әлемге таныла бастады. Сурет­­тері Мысыр, Дания, Германия, Бразилия, Бель­гия, Аргентина, Англия, Америка сынды мем­ле­­­кеттерде өткен байқауларда топ жарды. Жоға­ры­да айт­қанымыздай, осы жетістіктердің ең басын­да кейіп­керіміздің сынып жетекшісі Уәш Ақаева тұр еді.

– Сол кісі өнерге, суретке деген көзқарасымды қалыптастыруға сеп­тігін тигізді. Ал апам атамның ауыл­да шебер, құрметті кісі болғанын айтты. Әжемнің ақылын көп тыңда­дым. Кейінірек кеңшардан суреттерге көлемді тапсырыстар түсіп жатты. Әжем сонда: «Ананы салдым, мынаны салдым деп бұлданба. Қазездің бала­сы салды деп ел айтсын. Сонда ғана ­се­нің мойындалғаның», деп ескертетін, – дейді Айдарбек Ғазизов.

Сөйтіп, арманына қанат біткен бала оқуға аттануға бекінеді.

1976 жылы ауыл мектебінің директоры ауданға келген екі жолдаманың біреуін Айдарбекке алып бергенімен, оқу­ға бара алмай, жолдама жарам­сыз­ болып қалған. Кейін ауыл ақсақал­дары­ның ақылымен бақташы болып жүр­ген жерінен оқуға жіберген. Кезекті ка­никулдың бірінде ауылға келгенін­де мәдениет үйінің бастығы үйіне қонақ­қа шақырып, ауыл тақырыбында картиналар жазатын Пластев деген суретшінің альбомын сыйлапты. Бі­рінші бетінде «Суретіңді әлем танысын» деген тілегін жазған. Ол лебіз орындалды да.

Оспанхан Әубәкір, Ғаббас Қабы­шев, Үмбетбай Уайлин, Шона Смахан­ұлы­ның кітаптарын оқып өскен ол Шона Смаханұлымен де кездесті. Сонда Шона ағамыз: «Сурет өнерін бас­таған екенсің, тас­тап кетпе. Сөзбен жеткізе алмағаныңды суретпен жеткізе аласың», деп бағыт-бағдар беріпті.

– Ол заманда карикатурашылар­ға атақ бергенді қойып, Суретшілер одағына қабылдамайтын. Сөйтіп, жүр­генде алғашқы карикатураларым­ның бірін Қали Сәрсенбаев Алматы облы­сының «Жетісу» газетіне пайдаланды. Суретке суға батып бара жатқан қайықтан қашқан тышқанды салған едім. Ол суреттің астарына үңілсек, өз тілінен қашқандар бейнеленген. Сол тақырыпты көптен бері ішіме түйіп жүргенмін. «Өз тіліне жаны ашымаған – жәндік» деген тақырыппен шықты. Пар­тияның құламаған кезі ғой. Қо­ңы­рау шалып, мақтау айтты. Бет-бет қылып жазғаннан бір сурет салған артық десті көбі. Пәлсапалық деңгей­ге жет­тім деп қатты қуандым. Тағы бір­де «Тес­пей сорған» деген сурет салдым. Қазақ­тың басына қонған масалар ­бей­не­лен­ген сурет еді. Бұған да көпші­лік риза болды. Ізденіп жүріп, қазақ сати­ра­сын әдебиеттің бір жанры еке­нін мойын­датқан Темірбек Қолжекеев­тің лек­ция­сына қатысуға рұқсат алдым, – деп­ азды-көпті естеліктерімен бөлісті кейіпкеріміз.

Әділдікті ту еткен әйгілі карика­турашы Айдар­бек Ғазизовтің енді­гі жос­­пары – ұстазына арнаған көр­ме­ні ой­дағыдай өткізу. Бірде жазу­шы Та­­лаптан Ахметжанов «Мен сурет­ші­ бола алмадым, ал Айдарбек ­Ғази­зов­­­тің қолтума дүние­лері облыс­тық, рес­публикалық бас­пасөз беттерін­де жиі жарияланып жүр. Биыл Алма­ты көркем­­­су­рет училищесі­нің мульти­плика­ция бөліміне оқуға түсті. Шәкіртіңіз­ге­ деген алғашқы қуа­нышыңызда үл­кен үміт, зор сенім жат­қанын енді түсінгендеймін» деп ұстаздары Уәш Ақаеваға хат жазып­ты. Иә, шәкірттің шыңға жетіп жатқа­ны – ұстаз үшін үлкен бақыт. Алдағы уақыт­та өтетін көрме де ұстазға деген құр­мет, алғыс ретінде ұйымдастырылмақ.

 

Шығыс Қазақстан облысы