Мен оларды ертіп бас редакторға апардым. Әлденеге шұқшиып отырған ол кісі «бәрін шақыр, жиналыс болады», деді. Жиналыс басталарда алты студенттің бұйымтайын сұраған басекең қолына газеттің жаңа нөмірін алып: «Мына бірінші беттегі кісі кім, танисыңдар ма? Сендер журналистиканың төртінші курсын аяқтағалы жатырсыңдар, бұл кісіні танымасаңдар ұят әрі сын», деді. Төтесінен келер сынақты күтпеген студенттер қапелімде не дерін білмей сасып қалды. Сосын мен тыныштықты бұзып, «қазіргі жастар қайтыс болып кеткен қаламгерлерді танымайды ғой» деп ем, әлгі студенттер мені қостап ала жөнелді. Тіпті бірі «апайлар бізге тірі адамдар туралы айтып беретін, біз шынымен бұрын қайтыс болған кісілерді танымаймыз» демесі Бар ма? Жүзі сұрланып кеткен бас редактор басын шайқап, алдында тұрған өрімдей жастарға, болашақ «журналистерге» не дерін білмей дағдарып қалды. Сосын ол: «Мына жігіт сендерді әдейі шатыстырып, жаңағы кісіні қайтыс болған деп отыр, ал ол кісі өмірде бар, қаласаңдар, осында шақырайын, жақсылап танысып алыңдар» деп сөзін көңілсіз аяқтады.
Маған бұл алты студентпен жұмыс істеу тапсырылды. Алтауына алты шағын мақала жазып келсін деп айттым. Әрине, өздері жаза алатын алуан тақырыпта. Екі күннен кейін әлгілерден «мақалалар» келе бастады. Біріншісі былай деп бастапты. Қаз-қалпында хатқа түсіріп отырмын:
«Өткенде ауылға барғанда, апамның тапсыруымен сиыр саууды үйрендім. Қиын екен. Қазіргі ауыл адамдарына жаным ашиды. Қайтып шыдап жүр деп ойладым». Міне, осылай. Күлесіз бе, жылайсыз ба? Ал екіншісінің «мақаласының» тақырыбы «Көлікті байқап жүргізейік» деп қойылыпты. Оқуға дәтім шыдамады. Солай да солай, екі ай уақыты біткен олар «үлкен газетте практика көріп қайттық, күшті болды» деп бадырайтып тақырып қойып, әлеуметтік желіге бір-бір сурет салды да, тайып тұрды.
Бұл қазіргі біздің қоғамдағы кей жастардың көрінісі деуге әбден болады. Бірақ біз жастардан үміт күтіп едік қой, танымастық өзіңнен басталатыны өзекті қаритынын сезе бастадық. Анда-санда газет бетіне суреті басылған әлгі ақын ағаны үлкен жиналыстардан, бас қосулардан кездестіріп қаламын, сонда әлгі алты студенттің танымастығы ойыма сап ете түседі. Танымастық, әй, атың өшкір танымастық.
