Руханият • Бүгін, 08:55

Қай істің де келісіп шешілгені жөн

10 рет
көрсетілді
8 мин
оқу үшін

2023 жылдың күзінде Солтүстік Қазақстан облысында аса ірі рухани іс-шара болды. Оған Алматыдан, Астанадан белгілі ғалымдар мен қоғам қайраткерлері қатысты. Мұнда 1918 жылы Петропавл уезі Аққусақ болысында Алаш қайраткерлерінің қазақ жастарынан әскер жинап, халықтың өзін-өзі қорғауына мүмкіндік тудыруына арналған жиынын аталып өтті. Жиын «Қызыл ой» деген жердегі Әлти қажының қыстауында болған. Оған өңірдегі 22 болыспен қатар Көкшетау, Қостанай жағынан да атпен, арбамен қазақтар жиылып, шамамен 10 мыңдай адам келген.

Қай істің де келісіп шешілгені жөн

Жиынның басты қонағы Алаш қайраткері Міржақып Дулатұлы болып, қазақтың болашақ атты әскерлері халықтың алдынан Мағжан жазған Алаш маршын: «Арғы атам – ер Түрiк, Біз Қазақ еліміз. Самал тау, шалқар көл, Сарыарқа жеріміз. Сай сайлап, мал айдап Сайрандап, иен жайлап, Ерке өскен Арқаның Еркесі серімізді» айтып саппен өткен. Барлық салтанатты Қызылжар өңірі жақсы білетін Алаш қайраткері Абы­лай Рамазанов басқарған. Осы елдік жиын туралы жазушы Сәбит Мұқанов та өзінің «Өмір мектебі» кітабында жазған. Алаштың алыс түкпірлерде жасаған осындай жиыны басқа ешқандай жерде болмаған, ол елдің рухын көтеріп, еңсесін тіктеген. Сондықтан да оның маңызы зор, атағы да алысқа кеткен.

Осыны елшіл тұлғаларымыз жақсы түсініп, еліміздің барлық түкпірінен келген ғалымдардың, ұлтжанды қайраткерлердің қатысуымен осы оқиғаның 105 жылдығына арналған ғылыми-практикалық конферен­цияда алдымен белгі орнатылып, артынан, 2025 жылы мемориалдық кешен тұрғызу қажеттігі туралы қарар қабылданды. Бұл дата Міржақып Дулатұлының туғанына 140 жыл толатын мерейтойға да дөп келетіндігі айтылған.

Ал қарарды іске асыруды Әлти қажының ұрпағы, жергілікті кәсіпкер Нағашыбай Барлыбаев өз мойнына алған. Ол – өте іскер жігіт, қолға алған дүниесін әрқашан аяғына жеткізбей тынбайтын табанды кәсіпкер. Конференциядан кейін жұмысқа қатты кіріскен Нәкен бұл жерді мемлекет тарапынан қорғауға алынатын киелі орындар қатарына да енгізген. Басқа да отаншыл, қалталы азаматтарды ұйымдастырып, биылғы күзде мемориалдық кешен де бой көтерді.

Осы араға ең жақын елді мекен «Петровка» ауылы оншақты шақырым жерде. Ескерткіштің өзі «Петропавл-Благовещенка» тасжолының бо­йында, ашық далада асқақтап тұр. Бюджеттен бір тиын да шығармаған әсем ескерткіштің негізгі шығынын кәсіпкерлер Нағашыбай Барлыбаев пен Жақаңның (М.Дулатұлы) жиені Ерлан Сатыбалдиев көтерген, басқа да азаматтар атсалысқан. Салтанатты ашылуы 27 қыркүйекке белгіленіп, оған қатысуға Алматыдан, Астанадан, басқа да қалалардан белгілі ғалымдар, депутаттар, генералдар келмек болып билет те алып қойған.

Осы кезде аяқ астынан шара әзірше өтпейтін болып шешілді. «Аққусақ құрылтайы» атанған мемориалдық кешен неге салтанатты ашылмады?» деген сұрақ жергілікті жұртшылықты да, Астана, Алматы ғалым, ақын-жазушыларын да толғандыра түсті...

Төбеден жай түсірген хабарды естіген бойында Нағашыбай Бар­лыбаевқа жолығып, себебін сұрадық. Сөйтсек... ол кешеннің құжаттарын жергілікті билікпен келіспей, ешкімнен рұқсат алмай бастап кеткен екен. Былтырғы, үшінші Ұлттық құрылтайда Президент Қ.Тоқаев елде қаптатып, жөнді-жөнсіз ескерткіштер тұрғыза берген істі сынап: «Шетелде бізді көне заманға және кеңестік кезеңге қатысты монументтері қапта­ған «Ескерткіштер елі» деп айтатын болды», деп шенеген еді. Осыны жүректеріне түйген атқарушы биліктің жауапты орындары Сол­түстік Қазақстанда рұқсат қағазсыз ескерткіш тұрғызылғанын біліп, қатаң ескерту жасайды. Салаға жауаптылар Н.Барлыбаевты шақырып, рұқсат қағаз алғанша құрылысты тоқтатуды талап етеді. Бастықтардың алдында көніп шыққанымен, Нағашыбай мырза «бір мәнісі болар» деп құрылысты тоқтатпай жалғастыра береді. Мұны білген жауапты басшылар Нағашыбай Барлыбаевқа шұғыл ескерту жасап, барлық рұқсат қағаздар алынғанша ескерткіш ашылмайтынын, құрылыс­ты тоқтатуды, кем-кетігін қайта қарау­ды, заңдылықты орындау­ды талап еткен.

Н.Барлыбаев сол кезде бізден ештеңе жазбауды өтініп, «бәрі дұрыс, бұйырса, кейін ашылатын болды» деп ескерткіштің жоғары бөлігін алдыртып, құрылысын қайта пысықтауды жөн деп шешеді...

Содан бері екі ай уақыт өткен. «Ақсақ қой түстен кейін маңырайды» дегендей, біздің өңірдегі қай біреулер осы мәселені көтеріп, фейсбукке жазды. Бұдан соң және біреулер оны алаулатып-жалаулатып, түрлі әлеуметтік желіге жүктеді. Тіпті тақы­рыбын «Дулатұлының мемориалын қасақана қиратып кетті» деп шулатып қойып­ты. Мәселенің анық-қанығын білмейтіндер халықтың жанын ауыртып, Міржақып мерейтойын ауызға алып, ушықтыра түскен. Кейбіреулер Солтүстік Қазақстан облысы әкімдігі мен оның қызметкерлерін жерден алып, жерге сала бастады... Не керек, ашылмаған ескерткіш бүгінде еріккеннің ермегіне айналып, әлеуметтік желі пайдаланушылары жаппай сыншы болып кетті...

Алдымен, бұл – Міржақып Дулат­ұлына арналған емес, осы тұлға қатыс­қан «Аққусақ құрылтайына» арнал­ған ескерткіш екенін түсініп алуымыз керек. Екіншіден, бұл жердегі негізг­і кінә – ниеті дұрыс болғанымен, рұқсат қағазын толық пысықтамай ескерт­кішті тұрғызған Нағашы­бай Бар­лыбаев бауырымыздың асығысты­ғында. Бұл кінәнің түбі – тым әріде. Егер барлық кәсіпкер өздеріне ұнаған жерден тиісті орындардан рұқсатын алмай қалаған ескерткішін тұрғыза берсе, мәдени-рухани хаос болып кетпей ме деген ой тууы ғажап емес.

Үшіншіден, М.Дулатұлына Қызыл­жар халқы да, билігі де ешқа­шан қарсы болған емес. Оның «Оян, қазағы» да, «Бақытсыз Жамалы» да Қы­зыл­жарда тұрған жылдарында жазылған, «Мағжанды да орысша алғаш оқытқан» деп жергілікті зерт­теушілер жариялап, бәріміз на­си­хаттап жүрміз. Кеше ғана 140 жыл­­дығына арналған әдеби кеш те өт­кіздік. Жергілікті билік те шама-шарқынша ұлттың рухын көтеретін шаралар атқарып келеді. Әлихан Бөкейхан, Ахмет Байтұрсынұлы, Смағұл Сәдуақасұлы, Жұмағали Тілеулин, Қажымұқан есімдері мектеп, колледждерге берілген. Биыл Мағжан орталығы да ашылды. Бас көшеміздің бойында Алаш арыстарымен қатар ақын, жазушы, ғалым жерлестеріміздің билбордтары ілінген. Басқа да ірілі-уақты шаруалар жетерлік. Әрине, бұрыннан жасалып, заңдастырылып қалған дүниелер де жоқ емес. Мысалы, осыдан 20 жылдай бұрын ең басты көшеміздің бойындағы бір үйдің қабырғасына қаланы 1906–1917 жылдары басқарған В.Черемисинов дегенге ескерткіш тақта қойылған. «Оу, ол патшаның отарлау саясатын жүргізген адам ғой, оны не үшін ұлықтап отырмыз» дегенге ешкім әлі күнге құлақ асқан емес. Сол сияқты Халтурин, Красин және т.б. большевиктік әпербақандар атында да бірсыпыра көше бар. Украи­нада, тіпті Ресейдің өзінде олар­дың аттары алынып тасталған. Интер­на­ционал, Коминтерн, Пионер, Парти­зан, Комсомол, т.б. көше атаулары да жас ұрпақты «бұл қалай?» дегі­зіп отыр. Әсіресе өңірімізге келген Ари­зона университеті ғалымдары мен ше­телдік қонақтар осындай ащы сұрақ қояды. Бірақ бір сәті туған уақытта олар да өзгерер деген үмітіміз бар.

 

Солтүстік Қазақстан облысы