Бірақ, «Біткен іске сыншы көп» дегенге қарамай көңілімізді алаң қылып жүрген бір сынды айтпай қала алмадық. Ескерткіш символдық дүние болғанымен шындыққа жақын болуы керек. Кезінде ұлы М.Әуезов те аспанға қарғып тұрған аттың мүсінін сынап, жылқының аяғы қарғығанда бірдей түспейді деп ескерткішті мемлекеттік сыйлыққа өткізбей тастаған екен...
Ал біздің мүсінде лақтырылған тұзақ жабайы жылқының бұғалық әкететін бойлауық жерінде тұр. Мұндай жерге түскен тұзақпен жылқыны тоқтата алмайсың. Адам мен жылқының күші тең емес, тіпті он адам жабылса да мұндай тұзақпен асау, жабайы жылқы бұғалық әкетеді. Ал дұрысында тұзақ қыл мойыннан түсу керек еді. Ал ондайда жылқы қылғынып, қолға бағынады...
Мұнымен ескерткішті бұзу керек дей алмаймын, бірақ ағайын біліп жүрсін деген оймен жазылды.
ПЕТРОПАВЛ
