Кенет алпыс екі тамырын кесел емес, сағыныш кеулей жөнелді. Жандәрмен терезе жақтауына жармасты.
– Ата, сізге тұруға мүлдем болмайды ғой. Дәрігер...
Қоламта үміт күлге айналып, төңірек тасқараңғы, төңкеріліп бара жатты.
***
Қайрылып қараса, баласы ізін басып келе жатыр екен, жүрісін түзеді...
Ысқақтың Тілегені