Сурет: Halyq-uni.kz
Елпең қаққан қарапайым Едіге осыдан төрт-ақ ай бұрын, былтырғы жылдың қыркүйегінің басында Кемерде тұрып жатқанына бір жыл болған Мұхтар ағамызға сәлем бере барғанымызда, елпілдеп алдымыздан шығып, елгезектік танытып еді. Оң қолындағы таяғына салмағын сала қисаң етіп орнынан көтеріле қонақтарына ықыластана қолын созып, күреңіткен солғын жүзіне күлкі демдеп, көзі жайнап қоя берген Мұхаң ағамызды Бақытжамал жеңгей: «Атасы-ау, байқа, байқасаңшы», деп сүрініп-қабынып қалар ма екен дегендей, сүйемелдеп зыр қаққаны есмімізде...
Дастарқан басы әңгімемен қызған еді. Мұхаң көбіне-көп естелік айтты. Бәрін түйіндей келе Қазақстанның болашағына зор үмітпен емеурін танытты. Шешен шешілгенде шежірелі тарих көмбесінен төгіледі екен, бүгінгі ел тәуелсіздігінің маңызы мың батпан алтыннан салмақтана түседі екен-ау, десейші. Көрікті кескіні ел амандығымен ажарланған асыл ағамыз туған жерге деген сағынышын көкірегінде құндақтап, өскен өңірін, қырандай түлеген Алматысын аңсағандай, біздің бар болмысымызға үңіле түсіп, қырағы жанарымен сылап-сипай масаттанып, құдды, сайын даласының жұпарлы жусанын иіскегендей, демін жиілете ауа қарпып, әйдік қуанып қалып еді-ау.
Сағат тілін қимастық сезімнің қылымен қанша байлап, тежеп тастағымыз келгенмен, еш әмірге бағынбайтын уақыт шіркін, сол жолы біздерді қоштастырған болатын. «Келесі кездескенше, Мұхтар аға!» – деп, қыркүйектің жиырмасында АҚШ-қа аттанғалы отырған ғажайып адаммен қимастықпен құшақ жазысқан едік...
Күллі қазақ елін алып құшағына сыйдырған алып жазушы сырт жерде мәңгілік өміріне аттанып кетті. Аруақты жазушының еліне деген аманаты ерен еңбектерімен еселене түспек, ел болашағына тілеулес болмақшы!
Қайсар ӘЛІМ,
Қазақстанның еңбек сіңірген қайраткері
