Бірінші дүниежүзілік соғыс кезінде мысықтар окоптарда сарбаздардың тұрақты серігіне айналды. Олар негізінен тышқан аулап, санитарлық жағдайды жақсартуға көмектескен.
Сонымен қатар мысықтар газ шабуылдарын ерте сезіп, талай сарбаздың өмірін сақтап қалған. Егер мысық бірден мазасызданып, қаша жөнелсе, бұл химиялық шабуылдың басталғанын сездіретін еді. Сарбаздар мұны түсініп, дереу газқағарларын киіп үлгеретін. Мысықтардың осындай ерекше сезімталдығы көптеген жауынгердің өмірін сақтап қалуға себеп болды.